Ένα παιδί χρειάζεται όρια

Ένα παιδί χρειάζεται αγάπη.

Αγάπη είναι και τα όρια σε συμπεριφορές που δεν τον βοηθούν να ωριμάσει.

Όταν δεν οριοθετείται, υπακούει στις παρορμήσεις του, στο θυμό και στην επιθετικότητά του.

Γίνεται ένας παντοδύναμος ενήλικας που νομίζει πως μπορεί να τα έχει όλα, να τα κάνει όλα, χωρίς όρια, χωρίς σεβασμό στον εαυτό του, χωρίς σεβασμό στον άλλον άνθρωπο.

Όταν οι απαιτήσεις του δεν τιθασεύονται, νιώθει θυμό προς τον γονιό του που δεν τον προστατεύει. Αυτός ο θυμός εξωτερικεύεται σε επιθετικότητα κατά των άλλων και νομίζει πως μπορεί να κάνει τα πάντα εις βάρος τους. Σε άλλες περιπτώσεις εσωτερικεύεται και ενώ νιώθει καλός, έχει μέσα του ένα επιθετικό κομμάτι που δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Αυτό το επιθετικό κομμάτι τον στρέφει σε επιθετικούς ανθρώπους. Δεν νοιάζεται για ό,τι καλό έχει μέσα του ώστε να το προστατεύσει και για αυτό το εκθέτει σε κίνδυνο.

Ένας γονιός που για να μη χαλάσει το χατήρι του παιδιού του υπακούει σε όλες του τις ανάγκες και τις υπηρετεί, νομίζοντας πως έτσι θα είναι ένας καλός γονιός που θα έχει ένα καλό παιδί, κάνει ένα παιδί που νομίζει πως είναι ένα παντοδύναμο ον που μπορεί να κάνει τα πάντα εις βάρος των άλλων. Δεν νιώθει ταπεινοσύνη, αλλά αλαζονεία. Δεν νιώθει σεβασμό αλλά διάθεση για εξουσία. Τα θέλει όλα δικά του χωρίς να περιορίζεται σε αυτά που μπορεί να κάνει, σε αυτά που έχει το δικαίωμα να κάνει.

Ένας γονιός που, για να μην έρθει αντιμέτωπος με το μίσος του παιδιού του, υποτάσσεται στην όποια απαίτησή του, κάνει ένα ένα παιδί που φοβάται να εκφράσει το «όχι». Ένα καλό παιδί που μέσα του νιώθει θυμό, τον οποίο κρύβει γιατί μπροστά στην καλοσύνη του γονιού του νιώθει ανίσχυρος να αντιδράσει. Αισθάνεται ενοχές και ντροπή για τον εαυτό του που τολμά να αισθανθεί αρνητικά συναισθήματα για έναν άνθρωπο που είναι τόσο καλός σε εκείνον. Αυτός ο θυμός που σιγοκαίει τον στρέφει σε θυμωμένους ανθρώπους.

Αυτός ο θυμός, αν γινόταν αποδεκτός, αν έμπαιναν όρια, θα εκφραζόταν κατά του γονιού και το παιδί θα λυτρωνόταν. Όταν μπαίνουν όρια, το παιδί προστατεύεται από τη δική του βία, μαθαίνει να διακρίνει τη βία των άλλων. Όταν ο θυμός του εκφράζεται σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, σε γονείς που τον αγαπούν, τον καταλαβαίνουν και δέχονται να τον ματαιώσουν, δίνοντάς του να καταλάβει ότι καθετί έχει όριο, μαθαίνει να τον μετουσιώνει σε δημιουργική κίνηση.

Αν μεγαλώσατε με γονείς που ήταν καλοί αλλά αδυνατούσαν να σας βάλουν όρια, αν νιώθατε ενοχές και ντροπή για τα συναισθήματα θυμού που νιώθατε και προβαίνετε σε πράξεις παντοδυναμίας, αναπαράγοντας ό,τι μάθατε, χρειάζεται να αλλάξετε κατεύθυνση. Αν δεν λέτε όχι, αν δεν υποστηρίζετε τα συμφέροντά σας, αν αυτό που σας ενδιαφέρει είναι να είστε μοναχά καλός και παραπονιέστε ότι σχετίζεστε με ανθρώπους που λειτουργούν επιθετικά προς εσάς, χρειάζεστε να μάθετε να βάζετε όρια, να σέβεστε τον εαυτό σας, να ενδιαφέρεστε ουσιαστικά για σας.

Χρειάζετε τον θυμό σας να τον μετατρέψετε σε ένα δημιουργικό συναίσθημα, προστατευτικό προς εσάς.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας 

 thessalonikiartsandculture.gr